Kto nie może sięgać po imbir? Te osoby powinny zrezygnować z herbaty z imbirem i syropów z tą przyprawą. Kluczowe jest dawkowanie

Kłącze imbiru (nazywane także korzeniem) to lecznicza przyprawa i suplement diety o wielu ważnych zastosowaniach. To także jeden z niewielu efektywnych ziołowych produktów odpowiedni dla kobiet w ciąży i nieco starszych dzieci.

Dzięki zawartości olejku eterycznego bogatego w gingerol, zingeron i szogaol, imbir ma niezwykle korzystne właściwości, m.in.:

• zmniejsza mdłości i wymioty spowodowane chorobą lokomocyjną, ciążą i chemioterapią,
• usprawnia trawienie,
• poprawia krążenie krwi i rozgrzewa,
• łagodzi zburzenia żołądkowe,
• zwalcza wirusy i bakterie,
• hamuje stan zapalny,
• redukuje ból stawów,
• działa rozkurczowo w bólach menstruacyjnych,
• łagodzi bóle mięśniowe, w tym przy przeciążeniu,
• zmniejsza migrenowy ból głowy,
• chroni układ sercowo-naczyniowy, m.in. poprzez poprawę profilu lipidowego krwi, zmniejszenie krzepliwości i obniżenie poziomu cukru we krwi, który ma niekorzystny wpływ zwłaszcza na układ krążenia.

Sprawdź też: Przyprawy na reumatyzm. Mają potwierdzoną skuteczność

Te właściwości imbiru sprawiają, że jest często spożywany w ramach napojów i posiłków, a także niektórych prozdrowotnych „mikstur”. Tymczasem jednak nie wszyscy powinni sięgać po ten produkt, bo do jego jedzenia jest sporo przeciwwskazań i środków ostrożności.

Imbiru nie należy podawać dzieciom w wieku poniżej 2 lat. Dawkowanie warto skonsultować z lekarzem lub skorzystać z preparatu dedykowanego najmłodszym. Kobiety ciężarne powinny ograniczyć się do dawki 1 g dziennie.

Kobiety w ciąży i karmiące piersią powinny skonsultować się z lekarzem. Tylko za takim porozumieniem po imbir mogą sięgać też osoby z cukrzycą, chorobami serca i zaburzeniami krzepliwości.

Imbiru nie powinny jeść osoby, u których występują następujące przeciwwskazania:

• alergia na imbir, objawiająca się dyskomfortem i wysypką w jamie ustnej po jego spożyciu,
• podrażnienie śluzówki jamy ustnej, przełyku lub żołądka,
• kamienie żółciowe, o według niektórych źródeł imbir może nadmiernie zwiększać produkcję kwasów żółciowych,
• okres 2 tygodni przed planowanym zabiegiem chirurgicznym i tyle samo po nim.

Osoby dorosłe nie powinny przekraczać dawki 4 g imbiru dziennie, włączając z to jego źródła w diecie (np. pasty curry i suche mieszanki przypraw). W literaturze naukowej podaje się też maksymalne dawkowanie w przedziale 3-5 g.

Typowe zalecane ilości imbiru w przypadku dolegliwości bólowych to np. dawka 100-250 mg trzy razy dziennie, a więc znacznie mnie. Tak precyzyjnie można przyjmować tylko suplementy diety. W przypadku imbiru świeżego dobrze nie przekraczać porcji 1 łyżeczki dziennie po rozdrobnieniu (4 g), a suszonego – 1,5 łyżeczki.

Zjedzenie nadmiernej ilości świeżego kłącza może wywołać ostre dolegliwości, jak i spowodować problemy w przypadku osób nadwrażliwych i pacjentów zażywających określone leki.

Działania niepożądane imbiru pojawiają się zwłaszcza przy większych dawkach kłącza na surowo, przy czym indywidualna tolerancja może być różna i zmieniać się w czasie.

Skutki uboczne jedzenia zwłaszcza świeżego imbiru to podrażnienie jamy ustnej, lekka zgaga, odbijanie się, ból brzucha i biegunka.

Najwięcej działań ubocznych ma przyjmowanie samego imbiru, np. w roztworze z wodą albo leczniczej mieszance (zwłaszcza z podrażniającym żołądek czosnkiem). Aby je ograniczyć, warto jeść tę przyprawę w daniach, np. domowej paście kanapkowej, sosie do sałatki, koktajlu smoothie. Słabsze działanie drażniące na błonę śluzową układu trawienia (ale także zdrowotne) ma imbir gotowany wraz z potrawami oraz suszony, a także marynowany (do sushi).

Zobacz, jak jeść imbir w potrawach, by uniknąć działań niepożądanych.

Można tego uniknąć również poprzez łykanie imbiru kapsułkowanego, ale koniecznie standaryzowanego na zawartość gingeroli, w dawkach zalecanych przez producenta i również do posiłków.

Należy pamiętać, że związki aktywne imbiru wchodzą też w interakcje z innymi ziołami, suplementami diety, a także lekami. Efektem może być niebezpieczne osłabienie lub nasilenie ich działania.

Przeciwwskazania dotyczą szczególnie jednoczesnego przyjmowania leków rozrzedzających krew, takich, jak warfaryna czy kwas salicylowy (aspiryna) – imbir sprzyja np. wystąpieniu krwotoku, a także kardiologicznych (losartan, nifedypina).

Ostrożność należy zachować przy lekach hipoglikemizujących na cukrzycę i obniżających ciśnienie tętnicze w postaci blokerów kanałów wapniowych, bo imbir też ma takie działanie i spadek tych parametrów może być zbyt duży. Sięganie po imbir wymaga wtedy dopasowania dawek leków wraz z lekarzem. Inne możliwe interakcje zachodzić mogą z cyklosporyną i metronidazolem.

Zioła, których nie należy łączyć z imbirem, bo również zmniejszają krzepliwość krwi, to m.in. czosnek, chili i kapsaicyna, kurkuma, wierzba, mniszek lekarski, czerwona koniczyna, miłorząb japoński, żeń szeń i palma sabałowa.

Dodatkowo ze względu na działanie obniżające glikemię imbiru nie należy łączyć z suplementami diety zawierających chrom i kwasem alfa-liponowy, babką płesznik i błonnikiem witalnym, a także czarcim pazurem i kozieradką.